ไปดูงานญี่ปุ่นกัน

วันที่ 13 ถึง 18 พฤศจิกายน 2550 ผมและคณะ ซึ่งประกอบด้วยผู้คนจากหลายสถาบัน หลายจังหวัด รวม 60 คน เดินทางไปดูงานชุมชนที่เมืองโอซาก้า เมืองนารา เมืองโกเบ และเมืองเกียวโต ประเทศญี่ปุ่น เป็นส่วนหนึ่งของการทำงานวิจัยเรื่องแผนพัฒนาที่อยู่อาศัยในจังหวัดพะเยา แพร่ น่าน และไปร่วมทีมวิจัยจากกลุ่มจังหวัดอยุธยาและอ่างทองและทีมของการเคหะแห่งชาติ

เราออกเดินทางจากสนามบินหนองงูเห่าโดยเครื่องบินการบินไทย ไปยังสนามบินคันไซ เมืองโอซาก้า ซึ่งเป็นสนามบินใหม่ของเมือง สร้างอยู่กลางทะเล โดยใช้วัสดุเหลือใช้ถมทะเลแล้วก่อสร้างอาคารสนามบิน รันเวย์ และอื่นๆขึ้นบนนั้น
จากสนามบิน ต้องนั่งรถข้ามสะพานข้ามทะเลซึ่งยาวประมาณ 3.5 กม.ไปยังฝั่ง

มื้อแรกที่ญี่ปุ่น เป็นอาหารชุด หมูทอด ข้าวสวย ซุปเต้าหู้ กินกับผักดองและซีอิ้ว ตบท้ายด้วยส้มครึ่งลูก(ครึ่งลูกจริงๆ)

เราแบ่งหน้าที่กันในทีมงานวิจัย ผมรับหน้าที่ถ่ายวีดีโอ

ถ่ายรูปร่วมกันบน Sky Walk ของสถานีรถไฟเกียวโต ซึ่งสร้างขึ้นใหม่โดยใช้แบบที่ชนะการประกวดแบบ
เป็นที่สำหรับขึ้นไปดูวิวของเมืองเกียวโต แต่ในภาพไม่เห็นวิวแล้ว เพราะมีผู้ประสงค์จะถ่ายรูปหมู่เป็นจำนวนมาก และมากขึ้นเรื่อยๆ

สถานีรถไฟเกียวโต


บริเวณสถานีมีเวทีเตรียมงานคริสมาสกันแล้ว เด็กนักเรียนกลุ่มนี้ก็สนุกสนานกับการแอ๊คชั่นให้พวกเราถ่ายรูปกัน



อาคารศูนย์ข้อมูลชุมชนของเมือง

พื้นห้องจัดแสดงใช้ภาพถ่ายทางอากาศเป็นลายพื้น อาจารย์เต้ยกำลังชี้ตำแหน่งสถานที่ต่างๆให้พวกเรา



ดูงานชุมชน



รถคันจิ๋วและตู้กดขายน้ำ เอกลักษณ์ของญี่ปุ่น
ถนนและตรอกซอกซอยที่แคบ น้ำมันที่แพงทำให้คนที่นี่นิยมรถขนาดเล็กๆทั้งรถนั่งและรถขนของ

ห้องน้ำสาธารณะในญี่ปุ่น นอกจากห้องน้ำคนพิการแล้ว ยังมีห้องน้ำสำหรับผู้มีลูกเล็ก มีที่นั่งสำหรับเด็กอยู่ภายใน นั่งคุยกับลูกไปทำธุระไป ไม่ต้องเอาลูกไปฝากใครเพื่อเข้าส้วม ซึ่งมีให้ทั้งในสุขาหญิงและสุขาชาย

แนะนำตัว

สาวยุ่นในกิโมโนสวยๆ

เจ้าที่หรือเสื้อบ้าน พบได้ทั่วไปในชุมชน




วัดแม่น้ำสามสาย

ตึกหุ่นยนต์และเด็กนักเรียนในโอซาก้า


ย่านการค้าของโอซาก้า จุดที่พวกเราแวะหลายครั้ง เพื่อกินข้าวและ shopping

ทีมงานและตัวแทนจากจังหวัดน่าน คุณหมอชาตรี(ประชาคม), คุณเพียรพิศ(สื่อสารมวลชนและมูลนิธิฮักเมืองน่าน), คุณสาธิต(ประธานหอการค้า), ผม, คุณวิลาวัณย์หรือเกียง(ทีมวิจัย), คุณอุดม(รองนายกเทศมนตรีน่าน) ขาดหัวหน้าทีมวิจัยจังหวัดน่าน(อ.พงษ์สิน)ไม่รู้เดินไปทางไหนแล้ว

ที่สนามบินคันไซ เมืองโอซาก้าในวันเดินทางกลับ


คนยากไร้ไม่มีที่นอนมีให้เห็นบ้างในเมืองใหญ่ๆอย่างโอซาก้า